ISLANDIA | Okolice Krafli, Godafoss, Aldeyjarfoss

Lipiec 2017. Tym razem noc spędziliśmy parkując na campingu w Reykjahlíd przy jeziorze Myvatn. Ciekawostką jest fakt, że „jezioro komarów” nigdy nie zamarza mimo, że leży 100 km od koła podbiegunowego – wszystko za sprawą dopływu wody z gorących źródeł. Niestety w tych okolicach jest problem ze znalezieniem miejsca na odstawienie samochodu, by nie stać komuś na posesji lub by po prostu nie śmierdziało całą noc siarką z pobliskiego obszaru Hverir. Nie chcieliśmy też odjeżdżać zbyt daleko, szczególnie że piątego dnia podróży planowaliśmy odkrywać okolice wulkanu Krafla.

Dzień V – Okolice Krafli – Hverir (Hverarond), Leirhnjukur & Viti, wodospady: Godafoss & Aldeyjarfoss, Akureyri, dojazd w okolice Varmahlíð

Witaj na innej planecie! Obszar geotermalny Hverir

Nazywany też Hverarond. Nie przeoczycie go, a nawet jeśli to od razu poczujecie intensywny, duszący zapach siarki. W trakcie spaceru przez pola gorących źródeł towarzyszył nam syk pary, kłęby białego dymu ze szczelin i złowieszcze bulgotanie błota. Dookoła nas kominy solfatar i fumarole. Grunt w kolorach piekła – ceglaste czerwienie i siarkowe żółcie. Mogliśmy tylko próbować sobie wyobrazić, co się dzieje pod ziemią – samo zło!

Pole lawy Leirhnjukur

Jadąc w stronę pól lawy minęliśmy elektrownię geotermalną Krafli 'Leirbotn’, aż dotarliśmy do parkingu przy Leirhnjukur. Jest to naprawdę fascynujące miejsce wypełnione siarkowymi (śmierdzącymi) gorącymi źródłami oraz polami popiołu wulkanicznego. Ostatni wybuch wulkanu Krafla wydarzył się w latach osiemdziesiątych, a skorupa lawy jest w niektórych miejscach ciągle ciepła i ostro dymi! Wygląd ma kosmiczny – nie bez powodu naukowcy planują tutaj przeprowadzić badania nad możliwością życia na Marsie.

Krater Viti – wrota piekieł

Wiecie że Islandczycy wierzyli kiedyś, że pod wulkanami znajdują się wrota do piekła? Viti to po islandzku właśnie „piekło”. Ten jeden z najbardziej znanych islandzkich kraterów powstał po wybuchu wulkanu Krafla jakieś 300 lat temu. Tyle samo ma również szerokości i wypełnia go piękna, niebieska woda. Wspięliśmy się więc 50 metrów w górę i już po chwili podziwialiśmy go w pełnej okazałości, natomiast ze spaceru dookoła zrezygnowaliśmy – strasznie wiało!

Wodospad bogów Godafoss

Jesteście ciekawi skąd wzięła się jego nazwa? Miało to związek z przejściem Islandczyków z pogaństwa na chrześcijaństwo. To właśnie do tego wodospadu wrzucono posągi pogańskich bogów, co miało symbolizować akt nawrócenia. Wodospad należy do tych najpopularniejszych, ma 12 metrów wysokości i 30 metrów szerokości. Jest bardzo ładny, ale prawdę mówiąc jakoś specjalnie nas nie zauroczył. Chyba ciągle byliśmy pod wrażeniem Dettifossa ;)

Aldeyjarfoss – wodospad w interiorze

Pinterest, dzięki! Media społecznościowe pozwalają czasem odkrywać miejsca mniej znane. Gdy natrafiłam na zdjęcie Aldeyjarfossa, stwierdziłam że musimy tam pojechać. I nie odwiódł mnie od tego pomysłu fakt, że trzeba było jechać około 50 kilometrów po szutrowej drodze w interior całkowicie zbaczając z trasy. Prawdę mówiąc dla mnie wygrywa z samym Svartifossem, szczególnie że pochodzą z tej samej bajki – Aldeyjarfoss również jest otoczony przez bazaltowe kolumny uformowane po zastygnięciu lawy. Podziwialiśmy go tylko we dwoje w ciszy przecinanej przez huk wody spadającej z 20 metrów. Było warto!